Bunkerdag

Bunkerdag

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er een Duitse bezettingsmacht op Schiermonnikoog van ongeveer 600 soldaten. Om het eiland te verdedigen tegen de geallieerden werden er bunkers aangelegd als een onderdeel van de Atlantikwal. In de duinen langs het strand werden hele bunkercomplexen aangelegd; er was zelfs een compleet dorp aan het eind van de Prins Bernhardweg. Het dorp bestond uit bunkers, radarinstallaties, luchtafweergeschut en gecamoufleerde barakken. Dit dorp kreeg de codenaam Schlei, wat de Duitse naam is voor de vissoort zeelt.

Iets verderop (langs het fietspad ten zuidwesten van de Marlijn) ligt een bunker van het type Seeburg. Deze bunker diende als een communicatiecentrum. De gegevens van radar en radiosignalen werden hier verzameld en doorgegeven aan de Luftwaffe de gesignaleerde geallieerde vliegtuigen met jagers probeerde te onderscheppen. Om deze gegevens te verwerken stond in deze bunker een zogenaamde Seeburgtisch: een glazen tafel waarop de posities van geallieerde en Duitse vliegtuigen met lampjes werden weergegeven. De scherven van deze tafel zijn teruggevonden in het zand in de bunker.

De Seeburg bunker is ingericht als museum en is ook toegankelijk voor rolstoelers en minder validen.